عفونت گوش در کودکان
عفونت گوش یکی از بیماری‌های شایع در نوزادان و کودکان است. در حدود نیمی از کودکان تا یک سالگی، حداقل یک مورد عفونت گوش را تجربه میکنند.
عفونت گوش معمولاً پس از گلودرد، سرماخوردگی یا سایر عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی، آلرژی و حساسیت فصلی کودک شروع می شود. به دلیل افزایش خلط و ترشحات پشت حلق و تجمع مایع، عفونت ویروس یا باکتری به گوش منتقل میشود و باعث عفونت گوش می شود.
ساختار گوش در کودکان
برای فهمیدن دلایل عفونت گوش بهتر است ساختار کلی گوش را بدانید.گوش دارای سه قسمت اصلی است: گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی.
گوش خارجی شامل لاله ی گوش و کانال گوش (از دهانه گوش تا پرده گوش) است. پرده گوش غشایی است که گوش خارجی را از گوش میانی جدا می کند.
گوش میانی بین پرده گوش و گوش داخلی قرار دارد. در گوش میانی سه استخوان ریز وجود دارد که ارتعاشات صوتی را از پرده گوش به گوش داخلی منتقل می کند.استخوان های گوش میانی توسط هوا احاطه شده است.
گوش داخلی به ما کمک می کند تعادل خود را حفظ کنیم. یک قسمتی از گوش داخلی حلزونی شکل است که صوت را از گوش میانی را به پیام های عصبی تبدیل می کند.
عصب شنوایی این پیام عصبی را به مغز منتقل می کند.
شیپور استاش یک گذرگاه کوچک است که قسمت بالایی گلو را به گوش میانی متصل می کند. وظیفه آن تامین هوای تازه به گوش میانی، تخلیه مایعات و حفظ فشار هوا در سطح ثابت بین بینی و گوش است.
لوزه ها بافت کوچکی هستند که در پشت بینی، بالای گلو و نزدیک شیپورهای استاش قرار دارند. لوزه ها بیشتر از سلول های سیستم ایمنی ساخته شده اند. آنها با به دام انداختن باکتری هایی که از طریق دهان وارد می شوند، با عفونت مبارزه می کنند.
چرا کودکان بیشتر دچار عفونت گوش می شوند؟
کودکان به دلایل متعددی بیشتر از بزرگسالان مستعد ابتلا به عفونت گوش هستند:
- کودکان شیپور استاش کوتاه‌تر و صاف‌تری نسبت به بزرگسالان دارند که باعث میشود مایعات در گوش میانی گیر کرده و باعث عفونت شوند.
- کودکان سیستم ایمنی ضعیف تری دارند که آنها را بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ها می کند.
- کودکان اغلب به دلیل تماس نزدیک با سایر کودکان در مدرسه یا مهد کودک در معرض ویروس ها و باکتری های بیشتری قرار می گیرند.
- کودکان مبتلا به آلرژی ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به عفونت گوش باشند، زیرا التهاب در مجاری بینی می تواند لوله های استاش را مسدود کند و منجر به تجمع مایع شود.
- شیرخوارانی که در حالت درازکش با شیر تغذیه می‌شوند، در معرض خطر بیشتری برای عفونت گوش هستند، زیرا این وضعیت میتواند ورود مایعات به گوش میانی را آسان‌تر کند.
انواع عفونت گوش کدامند؟
عفونت گوش میانی
شایع‌ترین نوع عفونت گوش نوزادان و کودکان، عفونت گوش میانی است که عامل آن می تواند ویروس یا باکتری باشد. این عوامل عفونت‌زا از طریق گلو و شیپور استاش وارد گوش میشود.
عفونت گوش خارجی
هنگامی که رطوبت زیادی در کانال گوش کودک وجود داشته باشد، گوش خارجی دچار عفونت میشود. این اتفاق حتی با شنا کردن در آب کثیف نیز به وجود می‌آید.
حتی دستکاری و تمیز کردن با گوش پاک کن میتواند موجب آسیب زدن به مجرای گوش شده وعفونت میشود. برخی از کودکان پس از فرو کردن مهره، حشرات یا اشیاء دیگر در گوش خود به عفونت گوش خارجی دچار می‌شوند.
چه کسانی بیشتر در خطر عفونت گوش هستند؟
- کودکان زیر پنج سال به دلیل داشتن شیپور استاش کوتاه تر
- کودکانی که در مهدکودک نگهداری می شوند به دلیل اینکه بیشتر مستعد سرماخوردگی هستند
- کودکانی که آلرژی دارند
- کودکانی که در معرض دود سیگار قرار دارند. دود باعث تورم شیپور استاش می شود که احتمال عفونت گوش را بیشتر می کند
- کودکانی که از شیر مادر تغذیه نکرده اند. شیر مادر حاوی آنتی بادی هایی است که به مبارزه با عفونت ها کمک می کند
- نوزادانی که با شیشه شیر تغذیه می شوند بخصوص اگر در حالت کاملا خوابیده شیر بخورند. این وضعیت میتواند ورود مایعات به گوش میانی را آسان‌تر کند.
- کودکانی که شکاف کام دارد زیرا شیپور استاش آنها اغلب متورم است.
علایم عفونت گوش در کودکان
اغلب کودکان در سن کمتر دو تا سه سالگی نمیتوانند به خوبی حرف بزنند و جای دقیق درد و مشکلاتشون رو بگویند. در این سنین والدین باید بیشتربه رفتارهای فرزندشان توجه کنند. در سنین بالاتر که میتوانند به راحتی مشکلشان رو بیان کنند، والدین راحتتر هستند و زودتر میتوانند برای درمان به پزشک مراجعه کنند.
نشانه های عفونت گوش در کودکان این موارد است. ممکن است یک یا چند مورد از این علامتها را در کودکتان ببینید:
- دست زدن، گرفتن و کشیدن گوش همراه با گریه و بی قراری (اغلب در کودکان کمتر از 2،3 سال)
- شکایت از گوش درد (در کودکان بزرگتراز 3 سال)
- تب
- گریه و بی قراری زیاد
- بی خوابی
- خروج مایع آبکی زرد، چرک، خون یا بوی بد از گوش
- اسهال یا استفراغ
- کاهش اشتها
- کاهش شنوایی وعدم واکنش به صداهای خاص
- از دست دادن تعادل
این بیماری چگونه تشخیص داده می شود؟
شرح حال و سابقه پزشکی
در مرحله اول در مورد نشانه های عفونت گوش و مشکلات همراه آن مثل گلودرد، سرفه و… سوال می پرسد. سابقه پزشکی فرزند شما مورد بررسی قرار میگیرد. اینکه سابقه ی قبلی عفونت گوش ، آلرژی و حساسیت داشته، نوع تغذیه و نحوه ی آن و… مورد بررسی قرار میگیرد.
معاینه فیزیکی
پزشک گوش ها، گردن و گلوی کودک را معاینه می کند و به دنبال قرمزی، تورم یا ترشح می گردد. پزشک با استفاده از ابزاری به نام اتوسکوپ داخل گوش وپرده گوش را نگاه میکند تا قرمزی، تورم، چرک و مایعات گوش شما را بررسی کند.
نوار گوش یا تمپانومتری
این تست حرکت پرده گوش را در پاسخ به تغییرات فشار هوا اندازه گیری می کند. این می تواند به تعیین وجود مایع در گوش میانی کمک کند، که می تواند نشانه عفونت گوش باشد.
آزمایشات شنوایی
پزشک همچنین ممکن است یک آزمایش شنوایی مانند شنوایی سنجی با تن خالص انجام دهد تا ببیند آیا کودک کم شنوایی دارد یا خیر.
عوامل مستعد کننده عفونت گوش
داشتن برخی عوامل میتوانند خطر ابتلا به بیماری عفونت گوش میانی را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:
- کودکان بین 6 تا 36 ماهه
- حضور در مهد کودک (به خصوص اگر درمورد حضور کودکان بیمار در مهدکودک سخت گیری نداشته باشند و یا به بهداشت کودکان توجه نکنند)
- خوردن شیر خشک به جای شیر
- شیرخوردن در وضعیت دراز کشیده
- قرار گرفتن در معرض سطوح بالای آلودگی هوا و دود سیگار
- افرادی که به طور مداوم تغییرات ارتفاع را تجربه میکنند.(استفاده ار آسانسور یا سفر هوایی و…)
- افرادی که اخیراً دچار ابتلا به سرماخوردگی، آنفولانزا شده باشند.
- افرادی که سابقه ی آلرژی و حساسیت های فصلی دارند.
- کودکانی که به طور مکرر شنا می کنند یا در معرض آب قرار می گیرند (به خصوص اگر آب آلوده باشد)
- کودکانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ( بیماری هایی مثل سرطان و… یا مصرف داروهایی که سیستم ایمنی را صعیف میکنند)
پیشگیری از عفونت گوش در کودکان
راه‌هایی برای کاهش خطر ابتلا به التهاب گوش در کودکان وجود دارند که به شرح زیر می‌باشند:
- دست‌های خود و فرزندتان را مرتب بشویید: عفونت گوش مسری نیست، اما عفونت‌های تنفسی که اغلب قبل از عفونت گوش یا همراه آن اتفاق می‌افتند، واگیر دارد. بهترین راه برای کاهش انتشار میکروب‌ها، شستن مکرر دست‌های خود و فرزندتان و شستن آنها بعد از استفاده از توالت، تعویض پوشک و قبل از خوردن غذا یا آماده کردن آن است. به کودک خود بیاموزید که مرتب دست های خود را بشوید، به خصوص قبل از غذا خوردن یا دست زدن به صورت.
- ترشحات بینی و حلق را تمیز نگه دارید: در صورت ابتلای کودک به سرماخوردگی و آنفلوانزا، با استفاده از قطره ی بینی و غرغره کردن آب نمک، ترشحات بینی و حلق کودک را تمیز کنید. تجمع ترشحات میتواند باعث ورود مایع و چرک به گوش شود و احتمال عفونت گوش را بیشتر میکند.
- تا دو سالگی شیرمادر به فرزندتان بدهید. در سن زیر یک سال غذای اصلی کودک شیر مادره. شیر مادر حاوی آنتی بادی هایی است که ممکن است به کاهش خطر عفونت گوش و بسیاری از بیماری ها کمک کند.
- نحوه ی شیردهی را اصلاح کنید. چه کودک شیر مادر بخورد و چه شیر خشک، لازم است که کودک در حین شیر خوردن سرش به میزان30 تا 40 درجه بالاتر باشد یا بنشیند تا از جریان یافتن شیر به گوش میانی جلوگیری شود.
- به موارد آلرژی زا و حساسیت زا توجه کنید: گاهی دلیل ایجاد عفونت در کودک شما به خاطر آلرژی است. پس سعی کنید مواد حساسیت زا را از کودک دور کنید.
- از حضور در محیط‌های پر دود و آلوده اجتناب کنید.(دود سیگار و آلودگی هوا)
- واکسیناسیون کودک خود را به موقع انجام دهید: واکسیناسیون کودکان به جلوگیری از برخی بیماری‌های خاص که میتواند به عفونت گوش منجر شود، کمک میکند. همچنین شیرخواران بالای 6 ماه در اوایل پاییزمی‌توانند واکسن آنفلوانزا را دریافت کنند. درمورد نحوه و میزان آن با پزشک مشورت کنید.
- از افراد بیمار دوری کنید: اجازه ندهید فرزندتان با کودکان یا بزرگسالانی که بیمار هستند ارتباط نزدیک داشته باشند.
- از یک سالگی پستانک را از کودکتان بگیرید: در صورتی که کودکتان مستعد ابتلا به عفونت گوش است، استفاده‌ٔ او از پستانک را کاهش دهید یا آن را کلاً کنار بگذارید. ابتلا به عفونت گوش در صورت استفاده از پستانک کمی بیشتر میشود
- از تغییرات ناگهانی فشار هوا جلوگیری کنید: این می تواند در زمان صعود به ارتفاعات، سفرهای هوایی و استفاده از آسانسور رخ دهد. اگر مجبور به استفاده از آسانسور هستید، سیستم تهویه را روشن کنید و تهویه ی مناسبی داشته باشد.
عوارض عفونت گوش در کودکان
به طور کلی عوارض ناشی از عفونت گوش میانی بسیار نادر هستند؛ اما در برخی موارد که بیماری دیر تشخیص داده شود، درمان مناسبی شروع نشود، دوره ی درمان کامل نشود و یا کودک در مصرف داروها همکاری نداشته باشند ممکن است دچار عوارض شوند. این عوارض عبارتند از:
- عفونت‌های مکرر: کودکانی که عفونت‌های گوش درمان‌نشده دارند، بیشتر در معرض عفونت‌های مکرر هستند که میتواند هم دردناک باشد و هم زندگی روزمره آنها را مختل کند.
- پاره شدن پرده گوش: در موارد شدید، عفونت گوش می تواند باعث ایجاد سوراخ در پرده گوش شود که می تواند منجر به عوارض بیشتر و آسیب دائمی شنوایی شود.
- گسترش عفونت به جاهای دیگر بدن: اگر عفونت درمان نشود، میتواند به سایر قسمت‌های گوش، خون و مغز منتقل شود و منجر به عوارض جدی‌تر شود.
- کم شنوایی: عفونت می تواند منجر به کم شنوایی موقت یا دائمی شود که می تواند بر توانایی کودک برای یادگیری و برقراری ارتباط موثر تأثیر بگذارد.
- تأخیر در رشد و وزن گیری ناکافی: هر گونه عفونت در کودکان میتواند باعث بی اشتهایی و استرس و ناراحتی کودک شود. در صورتی که طول بکشد و به درستی درمان نشود، می تواند باعث کاهش وزن گیری و تاخیر در رشد کودک شود.
- تأخیر در گفتار: کودکان مبتلا به عفونت مزمن گوش ممکن است به دلیل کم شنوایی خود دچار تاخیر در گفتار شوند.
- مقاومت آنتی بیوتیکی: استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت گوش می تواند منجر به ایجاد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک شود و درمان عفونت های بعدی را دشوارتر می کند.
چه موقع باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر کودک شما نشانه های عفونت گوش را دارد، بهتر است برای تشخیص زودتر و درمان بهتر به پزشک مراجعه کنید. به خصوص اگر موارد زیر را دارد:
- شیرخواران کمتراز 6ماه (در صورت مشاهده ی هرکدام از نشانهی عفونت گوش که در بالا گفته شد. حتی اگر مطمئن نیستید.)
- کودکان بالاتر از 6 ماه (اگر تب بالا دارند یا تب خفیف بیشتر از دو روز طول بکشد)
- کودک بیماری زمینه ای خاصی دارد. (بیماری قلبی و…)
- خوب شیر نخوردن و مکیدن ضعیف
- استفراغ مکرر
- خواب آلودگی و بی حالی شدید
- گریه و بی قراری زیاد
- پشت گوشش ورم کرده است
- علیرغم مصرف کردن استامینوفن یا ایبوپروفن، درد زیادی دارد
- در بچه های بالای دو سال بعد از دو روز درمان با استامینوفن و ایبوپروفن هنوز گوش درد دارد
درمان عفونت گوش : درمان خانگی و دارویی
درمان عفونت گوش در کودکان معمولاً شامل آنتی بیوتیک، داروهای مسکن و اقدامات مراقبتی در منزل است.
- درمان با آنتی بیوتیک
در کودکان زیر 6 ماه پزشک حتی اگر مشکوک به عفونت گوش هم باشد، آنتی بیوتیک خوراکی شروع می کند. به دلیل اینکه در این سن سیستم ایمنی کودک ضعیف است و هنوز به طور کامل واکسینه نشده اند، احتمال عارضه دار شدن بیشتر است. حتی گاهی با توجه به شرایط بیمار ممکن است نیاز به بستری و دریافت آنتی بیوتیک تزریقی می باشد.
برای عفونت گوش در سن بالاتراز 6 ماه اگر کودک خیلی علامتی ندارد (تب بالا و درد گوش زیاد ندارد) و در معاینه عفونت شدید مشاهده نشود، ممکن است پزشک آنتی بیوتیک شروع نکند و یا با تاخیر شروع کند. چون در عفونت های گوش ویروسی نیازی به آنتی بیوتیک نیست و با گذشت دوره ی بیماری عفونت بهتر میشود.
گاهی پزشک تشخیص میدهد که کودک عفونت گوش ندارد و احتمالا درد گوش به دلیل ترشحات و خلط پشت حلق ، آلرژی و حساسیت، عفونت دندان، ورود آب یا باد سرد یا حشره و هرگونه جسم خارجی به گوش کودک است و… براساس تشخیص پزشک، داروی مناسب تجویز می شود. در هر صورت اغلب داروهای مسکن و اقدامات مراقبتی در منزل کمک کننده است.
- نکته ی اول: بعد از شروع آنتی بیوتیک 2 تا 3 روز طول میکشد که تب قطع شود. اگر بعد 3 روز تب قطع نشود، حتما مجددا به پزشک مراجعه کنید تا با توجه به شرایط کودک خود یا آنتی بیوتیک قوی تر تجویز شود یا بستری شود و آنتی بیوتیک تزریقی دریافت کند و یا از روش های جراحی استفده شود.
- نکته ی دوم: از مصرف خودسرانه ی آنتی بیوتیک بدون نسخه ی پزشک پرهیز کنید. این کار به دلیل تغییرات در نشانه های عفونت و معاینه ی پزشک و بهتر شدن حال عمومی کودک، میتواند باعث اشتباه تشخیصی پزشک شود. قبل از شروع آنتی بیوتیک به پزشک مراجعه کنید. استفاده از مصرف مسکن و اقدامات خانگی قبل از مراجعه به پزشک منعی ندارد.
- نکته ی سوم: دوره ی درمان آنتی بیوتیکی در عفونت گوش 10 تا 14 روز است. در صورت قطع تب و بهتر شدن علائم حتما باید آنتی بیوتیک تا پایان دوره ادامه داده شود. در غیر این صورت ممکن است عفونت به طور کامل ریشه کن نشود و مبتلا به عفونت مکررگوش به دلیل درمان ناقص شود.
- نکته ی چهارم: خروج ترشح زرد رنگ از گوش در کودکی که هیچ گونه علامتی از بیماری ندارد، نشانۀ عفونت گوش نیست. اینها ترشحات طبیعی گوش است. میتوانید بعد از حمام، با یک دستمال مجرای گوش را تمیز کنید. فقط دستکاری زیاد و استفاده از گوش پاک کن توصیه نمیشود.
- نکته ی پنجم: پارگی و سوراخ کوچک که در پردۀ گوش ایجاد شده است، نیازی به نگرانی نیست، اغلب این سوراخ با درمان عفونت بسته میشود.حتما باید بعد اتمام درمان جهت پیگیری درمان عفونت، وضعیت پارگی پرده گوش و یررسی شنوایی کودک حتما به پزشک مراجعه کنید.
- داروهای مسکن و تب بر
استامینوفن کم ضررترین مسکن در کودکان است و محدودیت سنی ندارد. فقط به میزان کافی تجویز شود. در بچه ها براساس وزنشون دارو تجویز میشه.
اگر درد کودک با استامینوفن بهتر نشد، میتوانید از ایبوپروفن استفاده کنید. ایبوپروفن در سن بالای 6 ماه قابل مصرف است و به دلیل اثر ضدالتهابی آن، تاثیر بیشتری در کاهش دردذ گوش دارد.
برای کاهش درد ازداروهای دیگر مثل دیکلوفناک، آسپرین و… در کودکان استفاده نکنید.
- روش را خشک نگه دارید
کودکان مبتلا به عفونت گوش باید تا زمان بهبودی کامل، از شنا یا سایر فعالیت هایی که می تواند باعث ورود آب به کانال گوش شود، خودداری کنند.
- روی گوش کودک کمپرس گرم بگذارید
قرار دادن یک حوله یا پارچه گرم روی گوش آسیب دیده می تواند به کاهش درد و فشار کمک کند.
- کودک خود را تشویق کنید که استراحت کافی داشته باشد
این کار می تواند به بدن در مبارزه با عفونت کمک کند. برای استراحت کردن لزوماً نباید کودک در رختخواب بماند. کارهای پرهیجان و تحرک بالا نداشته باشد. شما میتوانید چند کتاب به تختش ببرید، او را بغل کنید و برایش کتاب بخوانید یا به او چند شعر کودکانه یاد بدهید یا برای هم داستان تعریف کنید. گاهی نیز یک تغییر محیط مفید است، بنابراین اگر هوا خوب است و امکانش هست جای راحتی در حیاط یا بالکنی برای نشستن و استراحت کودک آماده کنید.
- به پرهیز غذایی تا دو هفته بعد از بهبودی نسبی توجه کنید.
در زمان بیماری سعی کنید مایعات بیشتر به کودکتان بدهید. با گذشت زمان و بهتر شدن اشتها سعی کنید غذاهای مقوی و انواع میوه ها رو به فرزندتون بدهید. غذاهای پرادویه، سرخ کردنی و فست فود به مدت یک تا دو هفته بعد از بهبودی نسبی داده نشود.
- مکمل ها و داروهای تقویتی را در زمان بیماری حتما به فرزندتون بدهید.
به صورت روزانه تا ۳ هفته بعد از بهبودی داده شود. این مولتی ویتامین ها به تقویت سیستم ایمنی و بهبودی کامل بیماری کودک کمک می کند.
- استفاده از قطره یا روغن های طبیعی در داخل کانال گوش توصیه نمیشود.
اگر پرده گوش آسیب دیده باشد، درد و عفونت گوش بدتر میشه. روغن ها رو می توانید به صورت موضعی در اطراف لاله ی گوش بمالید.اگر کودک دچار عفونت گوش خارجی باشد، پزشک قطره های داروی برای گوش تجویز میکند.
- درمان های سنتی
استفاده از سیر داخل غذا، مصرف پیاز خام همراه باغذا، خوردن عسل در بچه های بالای یک سال ، ماساژ روغن زیتون اطراف لاله ی گوش میتونه برای بهتر شدن درد گوش کمک کند. فقط به دلیل اینکه از وضعیت پرده ی گوش، آسیب و پارگی اون مطمئن نیستید، هیچ گونه موادی به داخل مجرای گوش نریزید.
- درمان جراحی
درمان جراحی عفونت گوش در کودکان معمولاً در مواردی توصیه می شود که روش های محافظه کارانه مانند آنتی بیوتیک ها یا سایر درمان های پزشکی برای رفع عفونت شکست خورده باشد. چندین گزینه جراحی برای درمان عفونت گوش وجود دارد، از جمله:
- قرار دادن لوله تمپانوستومی: این روش شامل قرار دادن لوله های کوچک در پرده گوش برای تهویه و تخلیه مایع است. این روش معمولاً در کودکانی انجام می شود که عفونت گوش میانی مداوم یا تجمع مایعات دارند.
- میرنگوتومی: این روش شامل ایجاد یک برش کوچک در پرده گوش برای تخلیه مایع یا چرک است. این روش معمولاً همراه با قرار دادن لوله‌های تمپانوستومی انجام میشود.
- ماستوئیدکتومی: این روش شامل برداشتن بخشی از استخوان ماستوئید واقع در پشت گوش است. این روش معمولاً در موارد شدید عفونت گوش که به درمان های دیگر پاسخ نداده است انجام می شود.
- استاپدکتومی: این روش شامل برداشتن استخوان رکابی است که یکی از استخوان های گوش میانی است. این روش معمولا در موارد اتواسکلروز انجام می شود، وضعیتی که در آن استخوان رکابی ثابت می شود و با شنوایی طبیعی تداخل می کند.
چه زمانی کودکان به قرار دادن لوله در گوش احتیاج پیدا می کنند؟
اگر کودک شما بصورت مداوم دچار عفونت گوش می شود و یا به دلیل وجود مایعات در گوش میانی مشکل شنوایی دارد، ممکن است نیاز به لوله ای داشته باشد که از پرده گوش به گوش میانی او وارد شود. این لوله به طبیعی نگهداشتن فشار هوا در دو طرف پرده گوش و خارج شدن مایعات از گوش میانی کمک می کند.
این کار توسط متخصص گوش و حلق و بینی انجام می شود و بیشتر مواقع قرار دادن این لوله موقتی است و بعد از چند ماه تا 3 سال خارج میشود. (یا به صورت خودبه خود یا جراحی)
سوالات متداول عفونت گوش در کودکان و نوزادان
آیا فردی که مبتلا به عفونت گوش است میتواند شنا کند؟
استخر رفتن و شنا کردن برای کسی که مبتلا به عفونت گوش است ممنوع است. زیرا مرطوب شدن گوش درمان را سخت‌تر میکند و در صورت پارگی پرده ممکن است درد گوش و عفونت بیشتر میشود.
آیا با سوراخ کردن گوش کودکان دچار عفونت گوش می شوند؟
سوراخ کردن گوش کودک به طور مستقیم باعث عفونت گوش نمی شود. با این حال، اگر گوش ها به درستی تمیز نشده باشند یا تجهیزات سوراخ کننده استریل نباشند، می تواند خطر عفونت را افزایش دهد. به طور کلی، پیروی از روش های مراقبت پس از آن، مانند تمیز کردن منظم محل سوراخ کردن و اجتناب از لمس آن با دست های کثیف، استفاده از پمادهای موضعی برای کاهش خطر عفونت مهم است. اگر کودک علائمی مانند قرمزی، درد یا ترشحات اطراف محل سوراخ کردن را نشان داد، باید توسط پزشک معاینه شود، زیرا ممکن است دچار عفونت شده باشد که نیاز به درمان دارد.
بدون نظر